تاثیر مایعات شبه غذایی بر جذب آب و حلالیت دو نوع کامپوزیت رزین کامپوزیت با بیس سیلوران و نانوفیل

سابقه و هدف: کامپوزیت رزین ها با ساختار شیمیایی متفاوت در محیط دهان تحت تاثیر تحریکات زیادی قرار گرفته و دچار اضمحلال می گردند و خصوصیات آنها تغییر می کند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر 5 محلول شبه غذایی بر حلالیت و جذب آب کامپوزیت رزین ها با بیس متاکریلات و سیلوران می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی 25 نمونه دیسک  به قطر  6 و ضخامت  1  میلی متر در مولد آلومینیومی از دو نوع کامپوزیت filtek z350 و p90 تهیه شد. نمونه ها نوردهی و سپس در فالکن های کدبندی شده دارای ژل سیلیکا جهت آب گیری به مدت 24 ساعت در انکوباتور37 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. پس از این مدت نمونه ها خارج و توسط ترازوی دیجیتال وزن کشی و 1m هر نمونه بدست آمد. سپس نمونه ها به مدت 1 هفته در 5 محلول شبه غذایی (اسیدسیتریک 02/0 نرمال، آب مقطر، اتانول آبی 75 درصد، هپتان، بزاق مصنوعی) نگهداری شدند. پس از این مدت نمونه ها خارج  و وزن کشی شده ، 2m بدست آمد. بعد از آخرین آب گیری قطر و ضخامت دیسک ها محاسبه و v (حجم نمونه ها) بدست آمد و میزان جذب آب و حلالیت گروهها بدست آمد و در نهایت با استفاده از آزمون anova و tukey اعداد بررسی و  آنالیز شدند.  یافته ها:  در این مطالعه حلالیت کامپوزیت z350 در هپتان بالاترین مقدار را نشان داد(040/0میکرو گرم بر میلی متر مکعب) و در آب مقطر کمترین مقدار بود(009/0 میکرو گرم بر میلی متر مکعب). این تفاوت ها بین آب مقطر، الکل و هپتان معنی دار بود.  (05/0 >p) در حالی که اختلاف معنی داری در جذب آب این کامپوزیت  در محلول های مختلف مشاهده نشد(05/0p) نتیجه گیری: به نظر می رسد که حلالیت p90 پایین تر از z350 می باشد ولی جذب آب آن ها تفاوتی ندارند.